کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار می‌تواند مهارت‌های ارزشمندی مثل همکاری تیمی، مدیریت زمان و مسئولیت پذیری را به افراد بیاموزد. اگرچه از نظر قانونی جایگزین سابقه رسمی نمی‌شود، اما بسیاری از کارفرمایان امروزی کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار را به عنوان نشانه‌ای از انگیزه و تعهد فرد می‌پذیرند. بنابراین، ثبت و مستندسازی دقیق این تجربیات اهمیت زیادی در مسیر شغلی دارد.
آیا می‌توان به کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار نگاه کرد؟
در دنیای امروز که رقابت در بازار کار روز به روز افزایش می‌یابد، داشتن سابقه کاری مناسب یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین کننده در جذب و استخدام افراد است. اما آیا تنها مشاغل رسمی و حقوق بگیر می‌توانند به عنوان سابقه کار محسوب شوند؟ کار داوطلبانه به عنوان فعالیتی بدون دریافت دستمزد، سال‌هاست که در جامعه نقش مهمی ایفا می‌کند و بسیاری از افراد به دلایل مختلف، از جمله کمک به دیگران یا کسب تجربه، در این فعالیت‌ها شرکت می‌کنند. سوال اصلی این است که آیا می‌توان کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار در نظر گرفته شود و تاثیری بر فرصت‌های شغلی افراد داشته باشند؟
کار داوطلبانه خصوصا در حوزه‌هایی مانند آموزش، بهداشت، محیط زیست و امور اجتماعی، فرصت‌های ارزشمندی برای یادگیری مهارت‌های جدید و توسعه توانمندی‌های فردی فراهم می‌کند. با این حال، هنوز جایگاه دقیق این تجربیات در چشم کارفرمایان و بازار کار مشخص نیست و دیدگاه‌های متفاوتی درباره اعتبار آن وجود دارد. در این مقاله به بررسی مفهوم سابقه کار، ویژگی‌های کار داوطلبانه و اینکه کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار را در رزومه و مسیر شغلی به کار برد، پرداخته می‌شود تا پاسخی شفاف و کاربردی به این پرسش داده شود.
کار داوطلبانه چیست؟
کار داوطلبانه به فعالیت‌هایی اطلاق می‌شود که فرد بدون دریافت دستمزد یا مزایای مالی، به منظور کمک به دیگران، بهبود جامعه یا حمایت از اهداف خاصی در سازمان‌ها، گروه‌ها یا پروژه‌های مختلف شرکت می‌کند. این نوع فعالیت‌ها معمولا بر پایه انتخاب آزادانه و انگیزه‌های انسانی صورت می‌گیرند و بر خلاف کارهای رسمی و شغلی، ماهیت اجباری یا قراردادی ندارند. کار داوطلبانه می‌تواند در حوزه‌های متنوعی انجام شود؛ از کمک به کودکان و سالمندان گرفته تا فعالیت در زمینه حفاظت از محیط زیست، ارائه خدمات به بیماران، آموزش، فرهنگ و هنر و حتی پاسخگویی در شرایط بحران و بلایا.
یکی از ویژگی‌های مهم کار داوطلبانه، انعطاف پذیری آن است؛ فرد داوطلب معمولا می‌تواند زمان و میزان مشارکت خود را بر اساس توانایی‌ها و علایق شخصی‌اش تعیین کند. این فعالیت‌ها فرصت‌های منحصر به فردی برای یادگیری مهارت‌های جدید، توسعه شبکه ارتباطات اجتماعی و تجربه کار تیمی فراهم می‌آورد. علاوه بر این، کار داوطلبانه می‌تواند انگیزه و حس رضایت درونی را افزایش دهد و به تقویت حس مسئولیت اجتماعی و همبستگی میان افراد جامعه کمک کند. بسیاری از سازمان‌های غیر انتفاعی، خیریه‌ها، نهادهای دولتی و حتی شرکت‌های خصوصی، برای پیشبرد اهداف خود بر نقش داوطلبان حساب ویژه‌ای باز می‌کنند.
از سوی دیگر، کار داوطلبانه بر خلاف کار رسمی، معمولا فاقد چارچوب‌های رسمی و قوانین کاری است؛ این بدان معناست که حقوق و مزایای مشخصی مانند بیمه، مرخصی یا قرارداد استخدامی به آن تعلق نمی‌گیرد. با این حال، به دلیل ارزش‌های غیر مادی که کار داوطلبانه دارد، بسیاری از افراد آن را به عنوان فرصتی برای رشد شخصی، کسب تجربه و حتی ایجاد تغییرات مثبت در جامعه می‌بینند. به همین دلیل، این نوع فعالیت‌ها در سراسر جهان مورد توجه ویژه قرار گرفته‌اند و نقش مهمی در ترویج فرهنگ همکاری و همیاری ایفا می‌کنند.
سابقه کار چه مفهومی دارد؟
سابقه کار به مجموعه‌ای از تجربیات، مهارت‌ها و فعالیت‌های شغلی گفته می‌شود که یک فرد در طول زمان انجام شغل‌های مختلف کسب کرده است. این مفهوم معمولا نشان دهنده مدت زمانی است که فرد در یک یا چند شغل مشغول به کار بوده و مسئولیت‌ها، وظایف و توانمندی‌هایی را در آن موقعیت‌ها به دست آورده است. سابقه کار یکی از معیارهای اصلی ارزیابی توانمندی و قابلیت‌های کاری فرد در فرآیند استخدام، ارتقاء و تعیین حقوق و مزایا محسوب می‌شود. به طور کلی، سابقه کار بیانگر میزان آشنایی و تسلط فرد بر حوزه فعالیت خود است و نقش مهمی در تعیین صلاحیت حرفه‌ای او دارد.
در فضای کاری، سابقه کار تنها به مدت زمان حضور در یک شغل محدود نمی‌شود؛ بلکه کیفیت و نوع فعالیت‌ها، مسئولیت‌ها، مهارت‌های کسب شده و موفقیت‌های حاصل از آن تجربه نیز بسیار اهمیت دارند. برای مثال، انجام پروژه‌های تخصصی، مدیریت تیم، برخورد با چالش‌های کاری و یادگیری مهارت‌های نرم افزاری یا فنی از جمله مواردی هستند که سابقه کار را غنی و معتبرتر می‌کنند. از این رو، کارفرمایان معمولا به دنبال افرادی هستند که سابقه کاری قوی و مرتبط با شغل مورد نظر داشته باشند، زیرا این افراد احتمالا سریع و موثرتر می‌توانند وظایف خود را انجام دهند.
سابقه کار همچنین می‌تواند به صورت رسمی یا غیر رسمی ثبت و معرفی شود. سابقه کار رسمی معمولا شامل مدارک، قراردادها، گواهی‌های اشتغال و سوابق بیمه است که به طور قانونی و مستند اثبات می‌کند فرد در یک سازمان یا شرکت خاص فعالیت داشته است. در مقابل، تجربیات غیر رسمی مانند پروژه‌های شخصی، کارهای آزاد، یا حتی فعالیت‌های داوطلبانه ممکن است به طور مستقیم در مدارک رسمی ثبت نشوند، اما در برخی شرایط می‌توانند به عنوان سابقه کار مورد ارزیابی قرار گیرند، به شرط آنکه مهارت‌ها و نتایج ملموسی از آن‌ها استخراج شود. به طور خلاصه، سابقه کار نمایانگر مسیر حرفه‌ای فرد است و معیار مهمی برای سنجش آمادگی و قابلیت‌های او در بازار کار محسوب می‌شود.
مقایسه کار داوطلبانه با سابقه کار رسمی
- تفاوت‌های ماهوی و چارچوب‌های قانونی
کار رسمی معمولا بر اساس قراردادهای کاری تنظیم می‌شود که در آن‌ها شرایط استخدام، مدت زمان کاری، دستمزد، مزایا و تعهدات کارمند و کارفرما به طور شفاف مشخص شده است. این قراردادها تحت قوانین کار و مقررات مربوطه اجرا می‌شوند و برای هر دو طرف حق و حقوق قانونی به همراه دارند.
در مقابل، کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار معمولا بدون قرارداد رسمی و به صورت کاملا اختیاری انجام می‌شود و داوطلبان بدون دریافت مزد یا مزایای مالی، صرفا به انگیزه‌های انسانی، اجتماعی یا فرهنگی در پروژه‌ها و فعالیت‌ها شرکت می‌کنند. به همین دلیل، چارچوب‌های قانونی و حمایتی در کار داوطلبانه بسیار محدود است و این موضوع باعث می‌شود این نوع فعالیت‌ها از نظر رسمی و قانونی تفاوت اساسی با سابقه کار رسمی داشته باشند.
- فرصت‌های کسب مهارت در هر دو نوع فعالیت
هر دو نوع کار، چه داوطلبانه و چه رسمی، می‌توانند فرصت‌هایی ارزشمند برای توسعه مهارت‌ها و تجربه‌های حرفه‌ای فراهم کنند. در کار رسمی، فرد معمولا در قالب وظایف مشخص و با آموزش‌های سازمانی، مهارت‌های تخصصی مرتبط با شغل خود را می‌آموزد و آن‌ها را تقویت می‌کند. در کار داوطلبانه اما فرد ممکن است با چالش‌ها و مسئولیت‌های متنوع‌تری روبرو شود که می‌تواند مهارت‌های نرم افزاری مانند مدیریت زمان، ارتباطات بین فردی، رهبری تیم و حل مسئله را بهبود بخشد.
با این حال، از آنجا که کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار اغلب ساختار رسمی و مستندات لازم را ندارد، ممکن است در برخی موارد کارفرمایان یا سیستم‌های ارزیابی، این مهارت‌ها و تجربیات را به عنوان سابقه رسمی نپذیرند، مگر آنکه به شیوه‌ای مناسب و مستند در رزومه و مصاحبه‌ها بیان شوند.
- تاثیرات قانونی و بیمه‌ای
یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های بین کار داوطلبانه و رسمی، تاثیر آن‌ها بر وضعیت بیمه و حقوق قانونی فرد است. کار رسمی معمولا با ثبت بیمه تامین اجتماعی، بیمه درمانی و سایر حمایت‌های قانونی همراه است که می‌تواند برای آینده کاری، حقوق بازنشستگی، مرخصی‌های قانونی و حمایت‌های اجتماعی اهمیت زیادی داشته باشد. این مزایا و حمایت‌ها از ویژگی‌های بارز سابقه کار رسمی هستند که برای بسیاری از افراد اهمیت دارند.
در مقابل، کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار به دلیل ماهیت غیر رسمی و بدون مزد، فاقد چنین حمایت‌های بیمه‌ای و قانونی است و به همین دلیل در محاسبه سابقه بیمه و حقوق بازنشستگی یا مزایای قانونی دخیل نمی‌شود. این تفاوت باعث می‌شود از نظر حقوقی، کار داوطلبانه نتواند جایگزین سابقه رسمی شود.
- نگرش‌های جدید کارفرمایان نسبت به کار داوطلبانه
در سال‌های اخیر، با تغییر نگرش نسبت به اهمیت مهارت‌های نرم و توسعه شخصیت حرفه‌ای، برخی کارفرمایان خصوصا در بخش‌های غیر انتفاعی، آموزشی، محیط زیستی و فرهنگی، اهمیت زیادی برای تجربیات کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار قائل شده‌اند. آن‌ها این نوع فعالیت‌ها را نشانه‌ای از تعهد اجتماعی، انگیزه و توانایی همکاری تیمی می‌دانند که می‌تواند مزیت رقابتی در فرآیند استخدام باشد.
همچنین در بازار کارهای مدرن، مهارت‌های کسب شده در کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار مانند مدیریت پروژه، ارتباطات، خلاقیت و رهبری، به طور فزاینده‌ای مورد توجه قرار می‌گیرند. اگرچه هنوز کار داوطلبانه به طور گسترده جایگزین سابقه رسمی نشده است، اما روند رو به رشدی وجود دارد که این نوع تجربه را به عنوان یک مزیت در رزومه و مصاحبه‌های شغلی به حساب می‌آورد.
- جنبه‌های روانی و اجتماعی کار داوطلبانه در مقایسه با کار رسمی
کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار اغلب با انگیزه‌های انسانی و اجتماعی همراه است و انجام آن حس رضایت درونی، ارزشمندی و مشارکت در جامعه را برای فرد به ارمغان می‌آورد. بسیاری از داوطلبان این فعالیت‌ها را فرصتی برای ایجاد تغییر مثبت در زندگی دیگران، کمک به نیازمندان و تجربه حس همبستگی اجتماعی می‌دانند. این حس رضایت و معنا در کار، می‌تواند انگیزه و انرژی فرد را افزایش دهد و به رشد شخصی او کمک کند.
در مقابل، کار رسمی بیشتر جنبه اقتصادی و تامین معیشت دارد و افراد معمولا برای کسب درآمد و حفظ موقعیت شغلی خود در آن فعالیت می‌کنند. هرچند کار رسمی نیز می‌تواند رضایت شغلی و احساس موفقیت را به همراه داشته باشد، اما کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار اغلب جنبه عمیق و انسانی‌تری از فعالیت‌های کاری را به نمایش می‌گذارد. به همین دلیل، هر دو نوع کار در توسعه همه جانبه فرد نقش دارند اما از نظر انگیزه و تاثیر روانی تفاوت‌های قابل توجهی دارند.
دیدگاه‌ها و قوانین مربوط به کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار
- دیدگاه کارفرمایان و مدیران منابع انسانی
دیدگاه‌ها درباره پذیرفتن کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار رسمی در میان کارفرمایان و مدیران منابع انسانی متفاوت است. برخی از کارفرمایان، مخصوصا در بخش‌های غیرانتفاعی و سازمان‌های اجتماعی، ارزش بالایی برای تجربه‌های داوطلبانه قائل هستند و آن را نشان دهنده تعهد، مسئولیت پذیری و مهارت‌های کاربردی فرد می‌دانند. این گروه معتقدند که کار داوطلبانه می‌تواند مهارت‌هایی مانند کار تیمی، مدیریت پروژه، ارتباطات و حل مسئله را به خوبی نمایش دهد و در برخی موارد، حتی می‌تواند جایگزین تجربه کاری رسمی در رزومه باشد.
از سوی دیگر، برخی مدیران منابع انسانی در بخش‌های سنتی‌تر بازار کار، به دلیل نبود چارچوب‌های رسمی، عدم وجود مستندات قانونی و تفاوت ماهیت کار داوطلبانه با کار رسمی، این نوع فعالیت‌ها را کمتر به عنوان سابقه کار معتبر می‌پذیرند. این دسته معمولا سابقه کار را صرفا به فعالیت‌های قراردادی و حقوق بگیر محدود می‌کنند.
- قوانین و مقررات مرتبط در ایران و سایر کشورها
در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، قوانین کار و تامین اجتماعی بیشتر بر مشاغل رسمی و قراردادی تمرکز دارند و کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار رسمی تلقی نمی‌شود. به عبارت دیگر، چون در کار داوطلبانه معمولا دستمزدی پرداخت نمی‌شود و بیمه تامین اجتماعی شامل آن نمی‌شود، این نوع فعالیت‌ها در محاسبه سابقه بیمه یا حقوق بازنشستگی محاسبه نمی‌گردد.
با این حال، برخی کشورها و سازمان‌ها در تلاش هستند تا چارچوب‌هایی برای به رسمیت شناختن تجربیات داوطلبانه طراحی کنند، مثلا از طریق صدور گواهی نامه‌ها یا ایجاد سیستم‌های امتیازدهی که مهارت‌ها و تجربیات کسب شده در کار داوطلبانه را ثبت و ارزیابی کنند. این روند در کشورهای پیشرفته‌تر و در بخش‌های غیر انتفاعی و اجتماعی دیده می‌شود که اهمیت کار داوطلبانه را به عنوان بخشی از توسعه مهارت‌ها و اشتغال زایی می‌پذیرند.
- چالش‌ها و محدودیت‌های ثبت کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار
ثبت رسمی کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار با چالش‌های متعددی مواجه است. از جمله این مشکلات می‌توان به نبود قراردادهای قانونی، عدم پرداخت دستمزد و بیمه، عدم وجود استانداردهای ارزیابی و مستندسازی فعالیت‌ها اشاره کرد. همچنین، تنوع فعالیت‌های داوطلبانه و ماهیت غیر رسمی آن‌ها باعث می‌شود ارزیابی کیفیت و میزان مسئولیت‌های فرد سخت باشد.
این مسائل موجب می‌شود که کارفرمایان و سازمان‌ها کمتر حاضر به پذیرفتن کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار رسمی باشند، مگر در مواردی که فعالیت‌ها به صورت دقیق مستند شده و مهارت‌های مرتبط به روشنی قابل اثبات باشد. علاوه بر این، نگرانی‌هایی درباره سوء استفاده احتمالی از کار داوطلبانه برای فرار از پرداخت حقوق و مزایا نیز وجود دارد که قوانین سختگیرانه‌تری را در این زمینه طلب می‌کند.
- نقش سازمان‌ها و نهادهای واسط در به رسمیت شناختن کار داوطلبانه
سازمان‌های مردم نهاد، خیریه‌ها، انجمن‌ها و نهادهای واسط می‌توانند نقش کلیدی در به رسمیت شناختن و ثبت کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار ایفا کنند. این نهادها با صدور گواهی نامه‌ها، مستندسازی دقیق فعالیت‌ها و ارائه گزارش‌های شفاف می‌توانند اعتبار فعالیت‌های داوطلبانه را افزایش دهند و به افراد کمک کنند تا این تجربیات را در رزومه‌های خود بهتر معرفی کنند.
برخی نهادها همچنین با همکاری با دانشگاه‌ها یا مراکز آموزشی، کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی مرتبط با مهارت‌های داوطلبانه برگزار می‌کنند که به رسمی‌تر شدن این نوع تجربه کمک می‌کند. این اقدامات می‌تواند زمینه را برای پذیرش گسترده‌تر کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار فراهم آورد و مانع از نگاه صرفا محدود به مشاغل رسمی شود.
- چشم انداز آینده و ضرورت اصلاح قوانین و رویکردها
با توجه به تغییرات سریع بازار کار، افزایش اهمیت مهارت‌های نرم و گسترش فرهنگ مسئولیت اجتماعی، لازم است قوانین و مقررات کار به روز رسانی شود تا جایگاه کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار در مسیر شغلی افراد به رسمیت شناخته شود. اصلاح قوانین می‌تواند شامل تعریف روشن‌تر کار داوطلبانه، ایجاد ساز و کارهای ثبت و ارزیابی، و تضمین حقوق حداقلی برای داوطلبان باشد.
این تغییرات برای جوانان، دانشجویان و افرادی که در ابتدای مسیر شغلی خود هستند، می‌تواند فرصت‌های بیشتری برای کسب تجربه و ورود به بازار کار ایجاد کند. به طور کلی، آینده به سمت پذیرش گسترده‌تر نقش کار داوطلبانه در توسعه حرفه‌ای و ایجاد سابقه کاری پیش می‌رود و این نیازمند همکاری دولت، بخش خصوصی و نهادهای اجتماعی است.
راهکار به رسمیت شناختن و استفاده بهتر از کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار
- تدوین چارچوب‌های قانونی و استانداردهای رسمی
یکی از مهم‌ترین گام‌ها برای به رسمیت شناختن کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار، تدوین قوانین و مقررات مشخص است که ماهیت، حدود و حقوق داوطلبان را به طور رسمی تعریف کند. این چارچوب‌ها باید شامل معیارهای ارزیابی فعالیت‌ها، نحوه ثبت و مستندسازی تجارب و حقوق حداقلی برای داوطلبان باشد.
وجود استانداردهای رسمی باعث می‌شود کارفرمایان بتوانند بهتر این نوع سابقه را ارزیابی کنند و افراد نیز انگیزه بیشتری برای مشارکت داوطلبانه پیدا کنند. در این راستا، همکاری نهادهای دولتی، سازمان‌های مردم نهاد و بخش خصوصی برای تدوین چنین چارچوب‌هایی ضروری است.
- مستندسازی دقیق فعالیت‌های داوطلبانه
داوطلبان باید تلاش کنند تا کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار و مسئولیت‌های خود را به شکل مستند و دقیق ثبت کنند. این مستندسازی می‌تواند شامل گواهی نامه‌های رسمی از سازمان‌های مرتبط، گزارش‌های فعالیت، نمونه کارها و توصیه نامه‌های مسئولان پروژه باشد.
مستندسازی قوی و معتبر به داوطلبان کمک می‌کند تا این تجربیات را در رزومه‌های خود به طور قابل قبول معرفی کنند و در مصاحبه‌های شغلی با اطمینان از آن صحبت کنند. سازمان‌ها نیز باید با ایجاد سامانه‌ها و سیستم‌های ثبت فعالیت داوطلبانه این فرآیند را تسهیل کنند.
- ترویج فرهنگ پذیرش و ارزش گذاری کار داوطلبانه در محیط‌های کاری
شرکت‌ها و سازمان‌ها باید فرهنگ سازمانی خود را به سمت پذیرش و ارزش گذاری تجربه‌های داوطلبانه سوق دهند. این کار می‌تواند از طریق آموزش مدیران منابع انسانی، تدوین سیاست‌های داخلی و ایجاد فرصت‌هایی برای مشارکت داوطلبانه کارکنان انجام شود. با افزایش آگاهی نسبت به مهارت‌ها و توانمندی‌های کسب شده در کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار، فضای بهتری برای پذیرش این تجربیات به عنوان سابقه کاری رسمی فراهم می‌شود.
- آموزش و توانمندسازی داوطلبان
برگزاری دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای داوطلبان، خصوصا در حوزه‌هایی مانند مدیریت پروژه، ارتباطات، کار تیمی و مهارت‌های فنی، می‌تواند کیفیت و اثر بخشی فعالیت‌های داوطلبانه را افزایش دهد. این آموزش‌ها باعث می‌شود داوطلبان توانمندتر عمل کنند و مهارت‌های قابل ارائه در بازار کار را بهتر کسب کنند. همچنین، همکاری با موسسات آموزشی و دانشگاه‌ها برای ارائه واحدهای درسی مرتبط با کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار می‌تواند این روند را تقویت کند.
- توسعه سامانه‌های آنلاین و پلتفرم‌های ثبت و ارزیابی کار داوطلبانه
ایجاد پلتفرم‌های دیجیتال و سامانه‌های آنلاین که امکان ثبت، ارزیابی و گزارش دهی فعالیت‌های داوطلبانه را فراهم کنند، می‌تواند به رسمی‌تر شدن این نوع سابقه کمک کند. این سامانه‌ها می‌توانند نقش واسط بین داوطلبان، سازمان‌های پذیرنده و کارفرمایان را ایفا کنند و با ارائه داده‌های دقیق و قابل اعتماد، شفافیت و کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار را افزایش دهند. همچنین، این پلتفرم‌ها می‌توانند زمینه شبکه سازی و فرصت‌های شغلی برای داوطلبان فراهم آورند.
کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار اگرچه از نظر قانونی و بیمه‌ای جایگزین سابقه کار رسمی نیست، اما نمی‌توان ارزش و تاثیر آن را در توسعه مهارت‌ها، افزایش تجربه و تقویت شخصیت حرفه‌ای نادیده گرفت. تجربه‌های داوطلبانه اغلب مهارت‌های نرم افزاری و مدیریتی مهمی را به فرد می‌آموزند که در دنیای کار امروزی بسیار مورد توجه قرار دارند. همچنین، کار داوطلبانه بیانگر تعهد اجتماعی، انگیزه و روحیه همکاری است که می‌تواند در فرآیند جذب نیرو و ارزیابی عملکرد شغلی نقش مهمی ایفا کند.
با توجه به تحولات بازار کار و اهمیت روز افزون مهارت‌های غیر رسمی، ضرورت دارد تا قوانین و چارچوب‌های رسمی برای به رسمیت شناختن کار داوطلبانه به عنوان سابقه کار ایجاد شود و فرهنگ پذیرش آن در سازمان‌ها گسترش یابد. از سوی دیگر، داوطلبان نیز باید با مستندسازی دقیق تجربیات خود و ارتقای مهارت‌ها، ارزش این نوع سابقه را در مسیر شغلی خود افزایش دهند. به طور کلی، ترکیب سابقه رسمی و تجربه‌های داوطلبانه می‌تواند مسیر حرفه‌ای فرد را غنی و موفق‌تر سازد و نقش هر دو در رشد فردی و اجتماعی غیر قابل انکار است.
